အလတ္ေခ်ာင္း ေခ်ာင္း၀ေက်းရြာမွာ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ႔ျပီးတဲ့ေနာက္ ေအးရြာ၊ ေအာက္ရံု၊ စက္ဆန္းရြာမွာ အိမ္သာမ်ား ဆက္လက္ေဆာက္လုပ္ဖို႕ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္မယ္္႔ရြာေတြက တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ အလွမ္းေ၀းျခင္း၊ ပစၥည္းမ်ား သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရာမွာ ေရလမ္း ကုန္လမ္း အသြယ္သြယ္နဲ႕ သယ္ယူၾကရၿပီး အိ္မ္သာအတြက္ ပစၥည္းမ်ားထဲမွ ဆားဗစ္အဂၤေတေခြမ်ား ကြဲျခင္း က်ိဳးျခင္း စတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈမ်ား နည္းပါးဖို႕နဲ႕ သယ္ယူစရိတ္မ်ား သက္သာေစဖို႕ နည္းလမ္းမ်ားကို စဥ္းစားခဲ႔ၾကရပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ အဂၤေတေခြမ်ားကို သဗၺာန္ေပၚတိုက္ရုိက္တင္ယူ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႕ အင္းစိန္ျမိဳ႔နယ္- ရြာမမွာရိွတဲ့ ေအာင္ျဖိဳးေက်ာ္ သံကြင္း ေက်ာက္ကြင္းကေန အိမ္သာက်င္း အဂၤေတေခြမ်ား၊ က်င္းအဖံုးမ်ား၊ အုပ္ဖိနပ္မ်ား၊ မွာယူခဲ႔ပါတယ္။
အိမ္သာေဆာက္လုပ္မယ္႔ ရြာေတြကို ပစၥည္းမ်ားတျပိဳင္နက္ခ်ဖို႕ ေက်းရြာ ရ.ယ.က ဥကၠဌမ်ားနဲ႔အတူ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးခဲ႔ပါတယ္္။ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးခဲ႔ျပီး ေဆာက္လုပ္ရန္ က်န္ရွိေနတဲ့ (ေအးရြာ၊ ေအာက္ရံု၊ စက္ဆန္း) ေက်းရြာ(၃)ရြာမွာ ပစၥည္းမ်ား တျပိဳင္နက္ခ်ရန္အတြက္ ၂၀၀၈ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၁နာရီအခ်ိန္မွာ ေအးရြာ၌ စုရပ္ျပဳလုပ္ၿပီး ရြာတစ္ရြာလွ်င္ သဗၺၺၺာန္ (၃)စီးနဲ႕ ရြာ သံုးရြာအတြက္ သဗၺာန္ကိုးစီးကို တစ္စီးလွ်င္ ေငြက်ပ္ ၁၃၀၀၀နဲ႕ ငွားရမ္းခဲ့ျပီး အင္းစိန္ ေအာင္ျဖိဳးေက်ာ္ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ သြားေရာက္သယ္ယူခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလို သြားေရာက္ရာမွာ ျမစ္တေလွ်ာက္ ေရတက္စအခ်ိန္ျဖစ္တာနဲ႕ ေရစုန္ဆင္းခဲ႔ရာ ဘုရင္႔ေနာင္တံတား ၊ လႈိင္သာယာၾကိဳးတံတား စတဲ့ တံတားမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ေမာင္းႏွင္ခဲ႔ရပါတယ္။ အင္းစိန္ ေအာင္ျဖိဳးေက်ာ္ ဆိပ္ကမ္းကို ေန႕လည္ ၁၂း၄၅ အခ်ိန္မွာ ေရာက္ရွိခဲ႔ျပီး ေက်ာက္ေခြမ်ားအား တစ္ရြာလွ်င္ အဂၤေတေခြ ၁၀ ေခြ၊ အုတ္ဖိနပ္ ၆ လံုး၊ က်င္းအဖံုး ၂ ခ်မ္း ၊ ေလပိုက္ ၂ လံုး၊ တီပုိက္ ၁ လံုး တုိ႔ကို သဗၺာန္ (၉) စီးေပၚကို အညီအမွ် တင္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို တင္ေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း ေအာင္ျဖိဳးေက်ာ္ဆိပ္ကမ္းမွ အလုပ္သမားမ်ားကို အဂၤေတေခြ ၁ လံုးကို တစ္ေထာင္က်ပ္၊ အုတ္ဖိနပ္ ၁ လံုးကို ငါးရာက်ပ္၊ က်င္းအဖံုး တစ္ခုကို ၁၀၀၀ က်ပ္ႏႈန္းနဲ႕ ငွားရမ္း တင္ေဆာင္ခဲ႔ရပါတယ္။
စက္ဆန္းရြာေလးမွာ ေရအိမ္ေဆာက္လုပ္ဖို႔ သြားေရာက္ ေလ႔လာခဲ႔ခ်ိန္ကစျပီး အခုလို ေဆာက္လုပ္ျပီးစီးခ်ိန္ထိ ေတြ႔ၾကံဳခဲ႔ရတဲ႔ အခက္အခဲေလးေတြ။ ရယ္စရာေလးေတြကို အလွဴရွင္ေတြအျပင္ အျခားစိတ္၀င္စားသူေတြပါ သိရွိေအာင္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ေရွ႔မွာေျပာျပခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြက ပစၥည္းေတြကို ရြာေတြအေရာက္ လုိက္ပုိ႔ေပးရာမွာ ရွိခဲ့တဲ႔အခက္အခဲ တခ်ိဳ႕တ၀က္နဲ႔ သယ္ယူစရိတ္ သက္သာေအာင္ ပစၥည္းမ်ားစုေပါင္း၀ယ္ျပီး တစ္ေခါက္တည္းနဲ႕ သယ္ရတယ္ ဆိုတာေလာက္ပါပဲ။
အခုေျပာမွာက စက္ဆန္းရြာတစ္ရြာထဲက အေၾကာင္းပါ။ အမ်ားသံုးဆိုၿပီး အိမ္သာေတြကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြထဲမွာပဲ ဘာလို႔ေဆာက္တာလဲဆိုျပီး အျပစ္ေတာ့ မတင္ၾကပါနဲ႔ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆာက္တဲ့အိမ္သာေတြက အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္းခံတယ္။ အခိုင္အမာ ေဆာက္တဲ့အတြက္ ေနရာအခက္အခဲ၊ ေရရွည္ ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္မႈ ရွိမရွိ ဒါေတြအားလံုး ေလ့လာျပီးမွ ေဆာက္ရတာပါ။ ဒါေတြကို ေနာက္မွ ဆက္ရွင္းပါ့မယ္။
အလတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း၀မွာ အိမ္သာေဆာက္ျပီးတဲ့အခါ ေနာက္ထပ္ အိမ္သာေဆာက္ေပးရမယ့္ ရြာေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆက္ေလ့လာေတာ့ ကႏၵားေစ်းအနား... လိႈင္ျမစ္ တစ္ဘက္ကမ္းမွာရွိတဲ့ စက္စမ္းရြာေလးကို ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေတြ႕ရွိပံုက ဇြန္လ ၁ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီခြဲ အလတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း၀ရြာမွာ ေဆာက္ျပီးသြားတ့ဲ အိမ္သာကို ေရစက္ခ်လွဴဒါန္းခဲ့ျပီး အဲဒီ့ရြာကေနပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕က သူငယ္ခ်င္း(၇)ေယာက္ေလာက္ အလတ္ေခ်ာင္းရြာ ေျမာက္ဘက္ပိုင္းကို ေတာလမ္းအတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ့လိုသြားရင္းနဲ႔ပဲ ကြန္ကရစ္လမ္းေတြ ခင္းထားတဲ့ ရြာေလး တစ္ရြာကိုေတြ႕ခဲ့တယ္။ အဲဒီ့ရြာက ေအာက္ရံုတဲ့။ ေအာက္ရံုကို ထပ္ျဖတ္ခဲ့ေတာ့ ေန႕လည္ ၂ နာရီ ၅၀ မိနစ္ အခ်ိန္ေလာက္မွာ စက္ဆန္းဆိုတဲ့ ရြာကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဲဒီ့ရြာမွာ ေနတဲ့လူေတြရဲ႕ ေနထိုင္စားေသာက္ပံုေတြကို ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ တစ္ဖက္ကမ္းမို႔လို႔ ေတာ္ေတာ့တယ္။ သူတို႔ေနတဲ့အိမ္တခ်ိဳ႕က ေခ်ာင္းေဘးနားေလးမွာေပါ့။ အဲဒီ့ေခ်ာင္းက ေရတက္ခ်ိန္ဆို အိမ္ေတြရဲ႕တိုင္ေျခ ၂ ေပေလာက္အထိ ေရတက္ၾကတယ္။ အခုကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္သာေဆာက္တဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႔ဆို နီးတယ္။ သူတို႔မွာ အိမ္သာဘယ္လိုသြားလဲ ေမးေတာ့ ယင္လံုအိမ္သာရယ္လို႔ မရွိပါတဲ့။ ေျမေပၚအိမ္သာပဲ ရွိတယ္တဲ့။ ျမန္မာစကားကို ဗမာနားမလည္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ၾကားလည္း မၾကားဖူးပါဘူးဗ်ာ။ ေသခ်ာစပ္စုၾကည့္မွ သူတို႔က ဒီလိုဗ်။ အိမ္ေပၚကေန အိမ္သာသြားတယ္။ အဲ ေရတက္လာျပီး ေရျပန္က်သြားရင္ အဲဒါေတြက ပါသြားေရာ။ မွတ္ထား အဲဒါေျမေပၚအိမ္သာတဲ့။ ေနာက္ အဲဒီ့ေခ်ာင္းေရပဲ ခ်ိဳးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကို ေျပာျပတဲ့သူဆိုရင္ ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ သူ႔ထမင္းပန္းကန္ကို အဲဒီ့ေခ်ာင္းေရနဲ႔ပဲ ေဆးေနတယ္။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ အေျခအေနဆိုးလဲ။
အဲဒါနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ျပီး မွတ္တမ္းယူျပီး အဲဒီ့ရြာမွာ အိမ္သာေဆာက္ဖို႔အတြက္ ရ.ယ.က ဥကၠဌ ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရျပန္တယ္။ ညေန ၄ နာရီထိုးေတာ့ စက္ဆန္း ရ.ယ.က ဥကၠဌနဲ႕ ေတြ႕ပါတယ္။ ဥကၠဌက သူတို႔ရြာအတြက္ အိမ္သာ လိုအပ္တဲ့့အေၾကာင္းနဲ႕ လိုအပ္တဲ့အကူအညီမ်ား ေပးပါမယ္... ဆုိၿပီး အိမ္သာ ေဆာက္လုပ္ႏိုင္မယ့္ စာသင္ေက်ာင္းအေနာက္က ေနရာကို လိုက္လံျပသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုတာနဲ႕ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းယူၿပီး ည ၆ နာရီမွာ ရြာကေန ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔ မနက္ ၉ နာရီအခ်ိန္မွာ... ေရွ႕မွာ ေျပာခဲ့သလို ပစၥည္းေတြ သယ္ယူဖို႕ စက္ဆန္းရြာက သဗၺာန္သံုးစီးကို ငွားရမ္းခဲ့ျပီး ေအးရြာမွာ သဗၺာန္(၉)စီး စုၿပီး ေန႕လည္ ၁၁ နာရီခြဲအခ်ိန္မွာ ပစၥည္းမ်ား သြားေရာက္သယ္ယူခဲ့ပတယ္္။ အသြားမွာေတာ့ ၀န္မပါဘဲ ေရစုန္ဆင္းရလို႕ အခ်ိန္ ၁ နာရီေက်ာ္ေလး ေမာင္းႏွင္ခဲ့ရေပမယ့္ ပစၥည္းမ်ား တင္ၿပီးျပန္လာတဲ့အခါ သဗၺာန္ေပၚမွာ အဂၤေတေခြမ်ားနဲ႕ ေရဆန္ျပန္တက္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ၃ နာရီၾကာ ျပန္ေမာင္းခဲ့ရပါတယ္။ ညေန ၄ နာရီ ၁၀ မိနစ္မွာ စက္ဆန္းရြာေလးကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ မိုးရြာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ေဇာေခြၽးပ်ံခဲ့ရေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရမွမကူးတတ္ၾကတာ။ အသက္ကယ္ Life Jacket ေတြ ၀တ္ေတာ့ ေလွသမားေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ရယ္ၾကေသးတယ္ဗ်ာ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔တဲ့။ ေလွေမွာက္ရင္ သူတို႔ကယ္ပါ့မယ္တဲ့။ မိမိကုိယ္သာ အားကိုးရာဆုိေတာ့လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ... ၀တ္ထားတာက အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
အဲဒ့ီလိုနဲ႔ စက္ဆန္းရြာေလးကို ေရာက္ေတာ့ ေရက စက်ေနျပီေလ။ ကမ္းနဲ႔ေရစပ္နဲ႔က ေရက်ခ်ိန္ဆို ေပ ၁၀၀ ေလာက္ ေ၀းတယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ ေရမက်ခင္ေလး ပစၥည္းေတြ ကမ္းေပၚျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္ ရြာသားေတြကို လိုက္ေခၚျပီး ခိုင္းရတယ္။ အကူအညီလိုရင္သာ ေျပာၾကလို႔သာ ေျပာတာ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ပိုက္ဆံမေပးရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မႏိုင္လို႔ေပါ့။ ေက်ာက္ေခြေတြက အေလးၾကီးဗ်။ အဲဒါနဲ႔ ရြာသြားေတြကို လက္ဘက္ရည္ဖိုး ေပးမယ္ဆိုျပီး ကူညီခိုင္းရေတာ့တာေပါ့။ အလုပ္ျပီးဖို႔က အေရးၾကီးေနျပီေလ၊ အဲဒီအခ်ိန္ ဥကၠဌ ဆိုတဲ႔လူလည္း ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းကို မသိဘူး။ ရြာသားေတြကလည္း သူတို႔ရြာအတြက္ လာလုပ္ေပးေနတာဆိုျပီး ပစၥည္းေတြကို မပ်က္စီးေအာင္ ကိုင္တြယ္လိမ္႔မယ္လို႔ေတာ႔ မထင္နဲ႔ဗ်ိဳ႕။ ေဘးကေန ျဖည္းျဖည္းမ၊ ျဖည္းျဖည္းခ် ဆိုျပီး လိုက္ေျပာေပးေနရေသးတယ္။ ကမ္းေပၚကို ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုးေရာက္မွ ဥကၠဌၾကီးက ေရာက္လာပါေလေရာ။ ေျပာပါတယ္ အဆင္ေျပလားတဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္... ဟုတ္္ကဲ့လိုိ႔။ အားလံုး ျပီးသြားျပီေလ။ အဲဒီမွတ္တမ္းေတြ ကို ဓါတ္ပံုုရုိက္ခဲ႔ခ်င္ေပမယ္႔ ကင္မရာက ေအးရြာမွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ မရုိက္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။
ပစၥည္းေတြတင္ျပီးခ်ိန္က ည ၆ နာရီေလာက္ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ျပီးေတာ႔ ဥကၠဌကို ကြၽန္ေတာ္ ဆက္ေျပာပါတယ္။ ပစၥည္းေတြကို ေဆာက္မယ့္ေနရာေတြကို ပို႔ဖုိ႔ စီစဥ္ေပးပါလုိ႔ ေျပာေတာ႔ ပထမေျပာတဲ႔ စာသင္ေက်ာင္း အေနာက္ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဘယ္ေနရာကို ေျပာင္းသြားလဲဆုိေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာတဲ႔။ စာသင္ေက်ာင္းက ဘာျဖစ္လုိ႔လဲလုိ႔ေမးေတာ႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမနဲ႔ ပညာေရးမႈးက ခြင္႔မျပဳလုိ႔တဲ႕ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲကုိ အဂၤေတေခြေတြ ပို႔ဖို႔ လွည္းစီစဥ္ခို္င္းပါတယ္။ သူတို႔ လွည္းစီစဥ္ေပးတာနဲ႕ အခုန လက္ဘက္ရည္ဖိုးေပးၿပီး အကူအညီေတာင္းထားရတဲ႔ ရြာသားေတြကိုပဲ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျပီး ထပ္သယ္ခုိင္းရေတာ႔တာေပါ႔။ ရြာသားေတြကပဲ သယ္တာျပဳတာ မေကာင္းတာလား.... ကြၽန္ေတာ္တို႕ ၀ယ္လာတဲ့ အဂၤေတေခြကပဲ မေကာင္းတာလားေတာ႔ မသိဘူး အဲဒီလို အသယ္မွာ အဂၤေတေခြြတစ္ေခြ ကြဲသြားေသးတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ထပ္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ည ၇ နာရီမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲ အဂၤေတေခြ၊ အုတ္ဖိနပ္၊ က်င္းအဖံုး အားလံုးေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒါေတြ အားလံုးဟာ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႕မွာ ေရအိမ္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ အဂၤေတက်င္းေခြေတြကို အရင္ဦးဆံုးခ်ခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ထဲက တစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္ေတြပါ၊ အခက္အခဲေတြအားလံုးထဲမွာ အဆုိးဆံုးကေတာ႔ လူေတြရဲ႔ အတၱေတြကို လုိက္ေခ်ဖ်က္ျပီး လုပ္ငန္းအျမန္ဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတြးရ ေျပာရ ဆုိရတဲ႔အလုပ္က စိတ္ေရာလူေရာ ေတာ္ေတာ္ကို ပင္ပန္းခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒိေန႔ကဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕တစ္ဖြဲ႔လံုး... တစ္ဖြဲ႔လံုးလုိ႔သာေျပာရတာပါ တကယ္ေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သံဳးေယာက္ထည္းပါ။ သံုးေယာက္တည္းဆုိေတာ႔ တစ္ရြာမွာ တစ္ေယာက္စီ လုိက္သြားရၾကတဲ့အခါ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ တုိင္ပင္ဖုိ႔ လူမရွိတဲ႔အျပင္ ထမင္းစားဖုိ႔ အေပ့ါအပါး ဆီးသြားဖု႔ိေတာင္ ေမ႔ေနခဲ႔ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒုကၡေတြက အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာထဲထည္႔ေရးဖုိ႔ေလာက္ေတာင္ အဆင္႔မရွိခဲ႔ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔က သေဘာထားခဲ႔ၾကျပီး လုပ္ငန္းၿပီးေျမာက္ဖုိ႔အတြက္သာ ရည္ရြယ္ၿပီး အခက္အခဲေတြကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္။
ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ စက္ဆန္းရြာေလးကို က်န္တဲ႔ သစ္၊သြပ္၊ သံအတိုအစ ပစၥည္းေတြခ်ဖို႔ကို မနက္ ၆ နာရီခြဲ ေလာက္ကတည္းက အိပ္ယာကထျပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သုံးေယာက္ ကႏၷားေစ်းကုိ သုတ္ေျခတင္ခဲ႔ရပါေသးတယ္။ ကႏၷားေစ်းကုိ ေရာက္ေတာ႔ သစ္ဆိုင္ကိုု အရင္သြားခဲ႔ပါတယ္။ သစ္ဆုိင္ေရာက္ေတာ႔ ၆ နာရီ ၄၅ မိနစ္။ အေစာၾကီးရွိေသးတယ္တဲ႔ ေျဖးေျဖးေပါ့ မုန္႔စားျပီးမွ သြားပါလားတဲ႔ သစ္ဆုိင္က ဆိုင္ရွင္မမက ေျပာပါတယ္၊။ မုန္႔စားဖုိ႔ထက္ သစ္ေတြ ဟုိဘက္ကမ္း ေရာက္ဖုိ႔အေရးၾကီးပါတယ္လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္သာအတြက္ လိုအပ္တဲ့ သစ္ေတြကို ေပတုိင္းၾကပါတယ္။
ဆုိးခ်င္တဲ႔ကံက အဲဒီမွာ စေတြ႔ေတာ႔တာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရြာသံုးရြာအတြက္ ၀ယ္တဲ႔သစ္ေတြထဲမွာ စက္ဆန္းအတြက္ ၀ယ္တဲ႔သစ္ေတြထဲက သစ္အခ်ိဳ႕ေတြက ေပလုိေနခဲ႔တယ္ေလ။ လိုသေလာက္ သစ္က မရိွဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒိေတာ႔ သစ္က တစ္ေခါက္ထဲနဲ႔ မေရာက္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္လဲ က်န္တဲ႔သစ္ေတြ ဘယ္ေန႔ေလာက္ရမလဲ။ ရွိတာပဲ အရင္ခ်ထားေတာ႔မယ္ ဆုိျပီး ရတဲ႔သစ္ေတြကို ကမန္းကတန္း လွည္းနဲ႔တင္ ဆိပ္ကမ္းကိုခ်ဖို႔ စီစဥ္ခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလို စီစဥ္ခ်ိန္မွာပဲ က်န္တဲ႔ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ဖို႔ ကႏၷားေစ်း ကိုေအးကိုျမင္႔ ဆိုင္ကုိ ေျပးခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ လိုအပ္တဲ႔ပစၥည္းေတြကို ရြာသံုးရြာစာ မွာထားခဲ့ျပီး ဆိပ္ကမ္းကိုခ်ေပးဖို႔ ေျပာထားခဲ႔ရပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္းဆိုတာ ကႏၷားေစ်းက ေက်ာက္တံတားဆိပ္ကမ္းကို ေျပာတာပါ။ ကိုေအးကုိျမင္႔ထံ မွာျပီးတဲ့ေနာက္ ဆိပ္ကမ္းက အလုပ္သမားေတြကို ပစၥည္းခ်ဖို႔ သြားေျပာရပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြကလည္း ေကာင္းပါတယ္။ အားလံုးကုိ ငါးေသာင္း ပုတ္ျပတ္တဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျပာပါတယ္။ မတန္ဘူး သံုးေသာင္း ရရင္ တင္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။၊ အဲဒီေတာ႔ နဲနဲပိုေပးပါတဲ႔၊ ပိုေပးဖို႕ မတတ္ႏိုင္ဘူး... တင္ေနၾက ဒီေစ်းပဲလို႔ ေရႊရတာေပါ႔။၊ အဲဒါနဲ႔ အဆင္ေျပသြားတယ္။
ဒါေပမယ္႔ အဆင္မေျပတာတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္တို႔၀ယ္ထားတဲ့ သစ္အပါအ၀င္ အျခားပစၥည္းေတြက အရမ္းမ်ားေတာ႔ သူတို႔ဆိပ္ကမ္းမွာ ရိွတဲ့ေလွ်ာက္လမ္းကေန တင္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြ အရမ္းမ်ားလုိ႔တဲ႔။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဆိပ္ကမ္းေဘးကေန ခ်ေတာ႔ ရြံေတာ တုိးရေတာ႔တာေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္က မနက္ ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲ ရွိေသးေတာ႔ ေရကလည္း ေရတက္ဖို႔ မရွိေသးဘူးေလ။ ေရတက္ခ်ိန္ ေစာင္႔ရင္လည္း ဟုိဘက္ကမ္းကို မိုးခ်ဳပ္မွေရာက္မွာေလ။ အဲဒါေတြ စီစဥ္ျပီးသြားေတာ႔ သဗၺၺၺာန္က ထံုးစံအတို္င္း ရြာသံုးရြာအတြက္ သံုးစီးငွားရျပန္ေရာ။ တစ္စီးကို ေငြတစ္ေသာင္း ေပးငွားခဲ႔ရပါတယ္။ သဗၺာန္ေတြအားလံုး အဆင္ေျပျပီ ဆုိေတာ႔မွ ပစၥည္းေတြကို ဆိပ္ကမ္းမွာတင္ သံုးရြာစာ မေရာေအာင္ ခြဲျပီး တစ္ရြာစီ တင္ခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလိုတင္တဲ႔အခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ အလွဴရွင္ေတြအတြက္ မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုေတြြ ၾကည္႔ႏိုင္ေအာင္အတြက္ ဓါတ္ပံုရုိက္ဖို႔နဲ႔ ပစၥည္းေတြ တိတိက်က် ေရာက္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကပ္မတ္စစ္ေဆးနိုင္ဖုိ႕အတြက္ ရြံ႕ေတာာ ႏြံေတာထဲမွာ ကြၽဲေတြလို ရုန္းခဲ႔ရပါတယ္။ ရြံေတြထဲမွာ ေနခဲ႔ခ်ိန္ မ်ားလုိ႔လားေတာ႔ မသိဘူး ေျခသည္းေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္းျပီး၊ ယားနာအဖုေလးေတြေတာင္ ေပါက္လုိ႔ လာခဲ႔ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ အဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္က ရြံေတာထဲမွာ သြားလာရင္း ပုလင္းကြဲရွလို႔ ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆး ထုိးေပးခဲ႔ရပါေသးတယ္ဗ်ာ။
ဒီလိုပါပဲ အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္မွာ အခက္အခဲေတာ႔ရွိတာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ ပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာတင္ခဲ႔ျပီး တစ္ရြာကို သဗၺၺာန္သံုးစီး ခြဲထြက္ခဲ႔ရာမွာ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပါခဲ႔တဲ႔ စက္ဆန္းရြာ သဗၺာန္ သံုးစီးဟာ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္မွာ ကမ္းကေန စခြာခဲ႔ပါတယ္။ ေန႕လည္ ၂ နာရီေလာက္မွာ စက္ဆန္း တစ္ဘက္ကမ္းကို ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ရ.ယ.က ဥကၠဌကို သြားေခၚျပီး လွည္းစီစဥ္ခိုင္းေတာ႔ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ပဲေပါ႔။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အရြဲ႕တိုက္ျပီး မလုပ္မခ်င္း ေစာင္႔ေနခဲ႔ပါတယ္။ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ လွည္းေရာက္လာတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပဲေပါ႔။ ရြာသားေတြကို လက္ဘက္ရည္ဖိုးေပးျပီး တင္ခိုင္းရပါတယ္။ ညေန ၄ နာရီမွာေတာ႔ သစ္ေတြေရာ အျခားပစၥည္းေတြကိုေရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲ အေရာက္ပို႔ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီးထံ ၀င္ျပီး တပည္႔ေတာ္တုိ႔ ပစၥည္းေတြ အပ္ခဲ႔ပါရေစဆိုျပီး ၀င္ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးကလည္း တာ၀န္ယူပါတယ္။ သူ႔ေက်ာင္းက ကပၸိယ ဦးေလးၾကီးကုိ မင္းေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္မလား ဆုိျပီး ေမးေတာ႔ ဦးေလးၾကီးကလည္း တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ ေလာက္ဆုိရင္ေတာ႔ တာ၀န္ယူပါတယ္ ဆိုျပီး ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ပါပဲ... အျမန္ဆံုး ေဆာက္မွာပါ ဆိုျပီး အပ္ခဲ႔ရေတာ႔တာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ရွိတဲ႔ လက္သမားအဖြဲ႕ရဲ႕ အေျခအေနေၾကာင္႔ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႕မွ စျပီးေဆာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ လက္သမားေတြရဲ႕အေၾကာင္း... လက္သမားေတြရဲ႕ ပညာျပပံု... လက္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အခက္အခဲ ျပသနာေလးေတြကိုေတာ႔ ေနာက္မွပဲ ကြၽန္ေတာ္ဆက္ရွင္းျပပါရေစ။။
အဲဒီလို စက္ဆန္းရြာေလးမွာ အိမ္သာ မေဆာက္ခင္ကာလ ၾကားရက္ေတြမွာ က်န္ရွိေနတဲ႔ရြာေတြအတြက္ လုိက္လံုးပမ္းေနခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီ စက္ဆန္းရြာအတြက္ လိုတဲ႔သစ္ေတြကို ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ႔ တစ္ခါထပ္ပို႔ခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီသစ္ေတြပို႔တဲ႔ေန႔ကေတာ႔ သိပ္အခက္အခဲ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ပစၥည္းေတြ နဲသြားတာေၾကာင္႔လည္း ပါပါတယ္။ သဗၺာန္တစ္စီးပဲ သံုးခဲ႔ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႕မွာ စက္ဆန္းရြာအတြက္ အိမ္သာမ်ား စတင္ေဆာက္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ပထမတုန္းကေတာ႔ ရ.ယ.က ဥကၠဌက ေျပာတဲ႔ေနရာက ဘုန္းၾကီးကုဋီေရွ႕မွာ ရွိတဲ႔ ေလွ်ာက္လမ္း ေဘးနားေလးမွာလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေနရာမွာပဲ က်င္းေတြတူး၊ အုတ္ဖိနပ္ေတြခ်၊ ေရခ်ိန္တိုင္းတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို နံနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာ စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ႔ပါတယ္။ ေရခ်ိန္တိုင္းတယ္ ဆိုတာက ရြာေတြမွာ ဒီေရတက္တဲ႔အေလ႔အထ ရွိတာေၾကာင္႔ တက္မဲ႔ေရနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္သာအျမင္႔.... ေနာက္ျပီး အုတ္ဖိနပ္ကို က်င္းထဲ ဘယ္ႏွစ္လက္မ ထည္႕ရမလဲဆုိတာကို တြက္ခ်က္ တုိင္းတာျခင္းကို ဆိုလိုတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ယခုုေျပာေနတာက သိသေလာက္ေလး အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာတာပါ။
အဲဒီဲလုိလုပ္လို႔ ျပီးခါနီးမွာပဲ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီးက အဲဒီေနရာမွာ မသင္႔ေတာ္ဘူး၊ အိမ္သာဆိုတာ ဘာလဲမသိဘူး။ သူေျပာတာေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ပါဠိလိုေတြ ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ အိမ္သာေဆာက္ဖို႕ေနရာက ဘုန္းၾကီးကုဋီေဘးက ေျမကြက္လပ္ေလးကို ေရာက္သြားပါေလေရာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ငါးနာရီေလာက္ အခ်ိန္ယူလုပ္လိုက္ရတဲ႔ အလုပ္ေတြ၊ ေခြ်းေတြ၊ အေတြးေတြဟာ စကၠန္႔ပိုင္းနဲ႔တင္ ခ်က္ခ်င္း အေငြ႕ပ်ံ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ပါတယ္ဗ်ာ။ အစစအရာရာ အားလံုးကုိ တစ္ကေန ျပန္စရေတာ႔တာေပါ႔။ ေျပာင္းလိုက္တဲ႔ ေနရာအသစ္က်ေတာ႔လည္း ေျမၾကီးက ရြံ႕ႏြံေတြမုိ႔ က်င္းတူးရာမွာ အခက္အခဲ ေတာ္ေတာ္ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေန႔လည္ထမင္းစားဖုိ႔ေတာင္ အခ်ိန္မရခဲ႔ပါဘူး။ ေန႔တ၀က္ေလာက္က ဘာတစ္ခုမွ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိင္ခဲ႔႔ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး အျမန္ျပန္လုပ္ခဲ႔တာေတာင္မွ ညေန ၅ နာရီေလာက္မွာ တုိင္ေထာင္၊ ယက္မတန္းေတြ ရိုက္၊ ဒီေလာက္ပဲ ၿပီးစီးခဲ႔ပါတယ္။
ဇြန္လ ၁၂ ရက္ေန႕မွာေတာ့ မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီေလာက္ကတည္းက အိမ္သာေဆာက္မယ္႔ေနရာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါၿပီ။ မနက္စာကို အဲဒီစက္ဆန္္းရြာက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာပဲ စားခဲ့ၾကၿပီး လက္သမားအဖြဲ႔ကို ေစာင္႔ခဲ႔ၾကပါတယ္။ လက္သမားအဖြဲ႔က မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွ ေရာက္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူတုိ႔လာတာနဲ႔ အိမ္သာေဆာက္မယ္႔ေနရာကို လိုက္ၿပီး ၾကပ္မတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္ျပည္႔ လိုက္လုပ္ေနတာေတာင္မွပဲ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သစ္ေတြထဲက သစ္တခ်ိဳ႕တ၀က္ဟာ ဘယ္သူယူသံုးမွန္း မသိပဲ ေပ်ာက္ဆံုးေနပါေသးတယ္။ အဲဒီကိစၥကို ရ.ယ.ကဥကၠဌကို ေျပာေတာ႔လဲ ဟိုလိုလုိ ဒီလိုလုိပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အေတာ္ကို စိတ္ဓါတ္က်ရပါတယ္။ လူေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ လွဴတဲ႔တန္းတဲ႔ ပစၥည္းေတာင္ စည္းမရွိၾကဘူး။ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔ရြာအတြက္ ဒီေလာက္ အစစအရာရာ လုိက္လုပ္ေပးတာေတာင္မွပဲ ျပန္လည္ကူညီမယ္႔သူ မရွိဘူး။ ဥကၠဌဆုိလည္း စကားေျပာတုိင္ပင္ဖို႔ သြားေခၚတာေတာင္ လာခ်င္သလိုလို မလာခ်င္သလိုလိုနဲ႔။
အဲဒီလို အခက္အခဲေတြၾကားက လက္သမားနဲ႔တုိင္ပင္ၿပီး မနက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္ကေန စေဆာက္လိုက္တာ ညေန ၅ နာရီခြဲေလာက္ၾကေတာ႔ အိမ္သာ အမိုး၊ အကာ၊ အခင္း၊ တံခါး အားလံုးလိုလိုပဲ ၿပီးစီးသြားပါတယ္။ က်င္းတူးၿပီး အဂၤေတေခြခ်၊ ပိုက္ဆက္၊ ေရနံေခ်းသုတ္၊ အဲဒီေလာက္ပဲ က်န္ပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီေတာ႔မွပဲ လက္သမားေတြနဲ႔အတူ လက္ဖက္ရည္ေလးေသာက္ၿပီး အဖြဲဲ႕ရဲ႕ရံုးကို ျပန္ခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဟင္းဆုိၿပီး သက္ျပင္းတစ္လံုး ခ်ႏိုင္ခဲ႔သည္ေပါ႔။
ဇြန္လ ၁၃ရက္ေန႔မွာ ထံုးစံအတုိင္းပဲ မနက္ေစာေစာ သြားခဲ့ေပမယ့္ မနက္ ၈ နာရီခြဲ အခ်ိန္ေလာက္မွပဲ အလုပ္စႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။ လက္သမားေတြ ေနာက္က်မွ ေရာက္ခဲ႔ၾကရတယ္ေလ။ သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔မိသားစု အခက္အခဲေလး ဘာေလး ရွိမွာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေတြထားပါ... အဓိကက အလုပ္ၿပီးဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ မဟုတ္ဖူးလား။ မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္မွာ လက္သမားအဖြဲ႔က ႏွစ္ေယာက္က အိမ္သာက်င္းေတြတူးၿပီး အဂၤေတေခြေတြ ခ်ၾကပါတယ္။ အဂၤေတေခြေတြခ်တာက တကယ္ေတာ႔ မလြယ္ဘူးဗ်။ က်င္းက အနည္းဆံုး ၅ ေပေလာက္ တူးရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေခြ ၁ ေခြကို ေျမႀကီးေပၚ တင္ထားရတယ္။ ေရတက္လာရင္ ဆားဗစ္ကို ေရမျမဳပ္ေအာင္ေပါ႔။ သူတို႔တူးေနတာကိုၾကည္႔ရတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ပါဘူး။ ၃ေပေလာက္ တူးလိုက္တာ ေရေတြထြက္လာေတာ႔ က်င္းထဲ ေရျပည္႔ေနတယ္။ အဲဒီေရျပည္႔ေနတဲ႔ က်င္းထဲ၀င္ၿပီး လိုအပ္တဲ႔ အနက္ေပျပည္႔ေအာင္ တူးၿပီး ေခြခ်ေတာ႔လဲ အဲဒီလုိပဲ ခ်ခဲ႔ရတယ္။ ေရကေတာ႔ က်င္းထဲမွာ နည္းနည္းရွိတာေပါ႔။
အဲဒီလို လုပ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ က်န္တဲ႔လက္သမားတစ္ေယာက္က အိမ္သာကို ေရနံေခ်းသုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လည္း လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ႔ လုပ္အားဒါနေလး ပါ၀င္ခ်င္ရံုသက္သက္ပါ။ အဲဒီလုိ လုပ္လိုက္တာ ေန႔လည္ ၂ နာရီအခ်ိန္ေလာက္မွာ အိမ္သာဟာ ပိုက္ဆက္ဖုိ႔ပဲ က်န္ပါေတာ႔တယ္။ အိမ္သာပိုက္အတြက္ တီပိုက္နဲ႔ ေလပိုက္ လိုတာေၾကာင္႔ ေနာက္ေန႔မွပဲ ဆက္မယ္ဆိ္ုၿပီး ကြၽန္ေတာ္လည္း တျခားရြာေတြျဖစ္တဲ့ ေအာက္ရံုနဲ႔ ေအးရြာမွာရွိတဲ႔ ပစၥည္းေတြကို သြားစစ္ေဆးခဲ့ၿပီး ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ အဖြဲ႕ကိုျပန္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲ... ေမ႔လို႔ ေအးရြာမွာ ေနာက္လက္သမားနဲ႔ ေဆာက္တဲ႔အေျခအေန သြားၾကည္႔တာလဲပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီလက္သမားေတြက မမုိက္ဘူး။ ဦးေႏွာက္မဲ႔တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေအးရြာမွာေဆာက္တဲ့ အိမ္သာအေၾကာင္းက်မွပဲ ေျပာျပေတာ႔မယ္။ ရြာေတြလုိက္ၾကည္႔ၿပီး ျပန္လာေတာ႔ ရံုးခန္းမွာ ကြၽန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို စက္ဆန္းက အိမ္သာကို မနက္ျဖန္ အပ္မယ္၊ လိုက္ခ်င္တဲ႔သူေတြ လိုက္ခဲ႔လုိ႔ ေျပာျပခဲ႔တယ္။ စကၤာပူက အဖြဲ႕ကိုေတာ႔ သယၤန္းကြၽန္းအဖြဲ႔ခြဲက လွမ္းၿပီး အသိေပး ေျပာၾကားခဲ႔ပါတယ္။
ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ သယၤန္းကြၽန္းအဖြဲ႔က ႏွစ္ေယာက္... နံနက္ ၈ နာရီေလာက္ အလံုမွာရွိတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရံုးခန္းကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ အိမ္သာဖြင္႔ပြဲ တက္ဖုိ႔တဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ဘက္က အဖြဲ႕၀င္ ၆ ေယာက္ေလာက္ သြားဖုိ႔စီစဥ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ေသြးလွဴတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို တာ၀န္ယူထားတဲ့ ၂ ေယာက္က ကေလးေဆးရံုမွာ အေရးေပၚ ေသြးလိုတယ္ဆိုလို႔ ေသြးလွဴဖုိ႔အတြက္ က်န္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ မနက္ ၈ နာရီခြဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရံုးခန္းကေန ကႏၵားေစ်းကို စတင္ထြက္ခြာခဲ႔ပါတယ္။ ကႏၵားေစ်းေရာက္ေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေနာက္ဆံုးမွ ၀ယ္ေလ႔ရွိတဲ႔ အိမ္သာမွာသံုးဖို႕ ေရပံုး၊ ေရခြက္၊ ကမုတ္ခြက္ေဆးတဲ႔ ဘရပ္ေလးေတြ၀ယ္ၿပီး သမၺာန္ဆိပ္ကေန စက္ဆန္းရြာကို ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ စက္ဆန္းသြားတဲ႔ ေရလမ္းမွာ ေရွာေရွာရွဴရွဴ သြားခဲ႔ရၿပီး စက္ဆန္းသမၺာန္ဆိပ္ေရာက္ေတာ႔ ေလွအဆင္း ျမင္းအတက္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့တာပါပဲ။ သယၤန္းကြၽန္းအဖြဲ႔က တစ္္ေယာက္.... ေလွအဆင္းကို မဆင္းတတ္ေတာ႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ ျပဳတ္က်တာေပါ႔။ ေတာ္ေသးတာက ေဘးကေလွသမားက လွမ္းဆြဲတာ ျမန္သြားလို႔။
အဲဒါနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြား၊ ရ.ယ.က ဥကၠဌေခၚၿပီး အိမ္သာအပ္ဖို႕ စီစဥ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေတာ႔ မနက္ ၉း၃၀ ေလာက္ ရွိၿပီေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ကိုေရႊလက္သမားက ပိုက္ဆက္လုိ႔ မၿပီးေသးဘူး။ အဲဒါၿပီးေအာင္ ထုိင္ေစာင္႔ခဲ႔ရေသးတယ္။ သူတုိ႔ ပိုက္ဆက္လို႕ၿပီးေတာ႔ ေန႕လည္ ၁၁ နာရီခြဲေက်ာ္ေနၿပီ။ ဘုန္းႀကီးက ဆြမ္းစားေနတာနဲ႔ပဲ အိမ္သာကို ရ.ယ.က ဥကၠဌႀကီးကိုပဲ လႊဲအပ္လွဴဒါန္းခဲ႔လုိက္တယ္။ အဖြဲ႕၀င္အခ်ိဳ႕က အိမ္သာထဲက ေရပံုးေလးေတြကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ေရခပ္ျဖည္႔ေပးခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေနာက္ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္း ရိုက္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္မွာပဲ ဘုန္းႀကီးေရွ႕သြားၿပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ၿပီး တရားနာခဲ့ၾကပါတယ္။ တရားနာတဲ့အထဲမွာ တခုေတာ႔ ေသခ်ာမွတ္မိခဲ႔တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဓါတ္ပံုလုိက္ရိုက္ေနေတာ႔ ေသခ်ာ မနာျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ ဘာတဲ႔... ေၾသာ္ ယင္ေကာင္လုိ မက်င္႔နဲ႔ ပ်ားပိတုန္းလို က်င္႔တဲ႔။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ပဲ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကေတာ႔ဗ်ာ။
အဲဒီေလာက္ပါပဲ။ စက္ဆန္းရြာေလးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြပါ။ အဲဒါေတြက လုပ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္႔ကို စိတ္ညစ္ခဲ႔ရေပမယ္႔ အားလံုးၿပီးလို႔ အိမ္သာႀကီး ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးၿပီး ေရစက္ခ် လွဴဒါန္းခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ စိတ္ညစ္ခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြ၊ ပင္ပန္းခဲ႔တဲ႔စိတ္ေတြ၊ ထြက္ခဲ႔တဲ႔ေခြၽးေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္လုိ႔ ရင္ထဲမွာ အလြန္ ေအးခ်မ္း ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တိိုု႔ RAVEN Blood Donor Club အေနနဲ႕ အလွဴရွင္မ်ားရဲ႕ ပံ့ပိုုးကူညီမႈမ်ားနဲ႕အတူ နာဂစ္မုန္တုိင္း ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႕ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ေလေဘးသင္႔ ျပည္သူမ်ားကုိ ထိေရာက္စြာ ကူညီကယ္တင္ႏိုင္ဖို႕ အတြက္ အစဥ္ ၾကိဳးပမ္းလွ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိခ်င္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ တင္ျပႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ႔ပါက နားလည္ ခြင္႔လႊတ္ ေပးပါလို႕ တစ္ခါတည္း ပန္ၾကားလိုက္ပါရေစ ခင္ဗ်ာ။
အိမ္သာေဆာက္လုပ္မယ္႔ ရြာေတြကို ပစၥည္းမ်ားတျပိဳင္နက္ခ်ဖို႕ ေက်းရြာ ရ.ယ.က ဥကၠဌမ်ားနဲ႔အတူ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးခဲ႔ပါတယ္္။ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးခဲ႔ျပီး ေဆာက္လုပ္ရန္ က်န္ရွိေနတဲ့ (ေအးရြာ၊ ေအာက္ရံု၊ စက္ဆန္း) ေက်းရြာ(၃)ရြာမွာ ပစၥည္းမ်ား တျပိဳင္နက္ခ်ရန္အတြက္ ၂၀၀၈ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၁နာရီအခ်ိန္မွာ ေအးရြာ၌ စုရပ္ျပဳလုပ္ၿပီး ရြာတစ္ရြာလွ်င္ သဗၺၺၺာန္ (၃)စီးနဲ႕ ရြာ သံုးရြာအတြက္ သဗၺာန္ကိုးစီးကို တစ္စီးလွ်င္ ေငြက်ပ္ ၁၃၀၀၀နဲ႕ ငွားရမ္းခဲ့ျပီး အင္းစိန္ ေအာင္ျဖိဳးေက်ာ္ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ သြားေရာက္သယ္ယူခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလို သြားေရာက္ရာမွာ ျမစ္တေလွ်ာက္ ေရတက္စအခ်ိန္ျဖစ္တာနဲ႕ ေရစုန္ဆင္းခဲ႔ရာ ဘုရင္႔ေနာင္တံတား ၊ လႈိင္သာယာၾကိဳးတံတား စတဲ့ တံတားမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ေမာင္းႏွင္ခဲ႔ရပါတယ္။ အင္းစိန္ ေအာင္ျဖိဳးေက်ာ္ ဆိပ္ကမ္းကို ေန႕လည္ ၁၂း၄၅ အခ်ိန္မွာ ေရာက္ရွိခဲ႔ျပီး ေက်ာက္ေခြမ်ားအား တစ္ရြာလွ်င္ အဂၤေတေခြ ၁၀ ေခြ၊ အုတ္ဖိနပ္ ၆ လံုး၊ က်င္းအဖံုး ၂ ခ်မ္း ၊ ေလပိုက္ ၂ လံုး၊ တီပုိက္ ၁ လံုး တုိ႔ကို သဗၺာန္ (၉) စီးေပၚကို အညီအမွ် တင္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို တင္ေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း ေအာင္ျဖိဳးေက်ာ္ဆိပ္ကမ္းမွ အလုပ္သမားမ်ားကို အဂၤေတေခြ ၁ လံုးကို တစ္ေထာင္က်ပ္၊ အုတ္ဖိနပ္ ၁ လံုးကို ငါးရာက်ပ္၊ က်င္းအဖံုး တစ္ခုကို ၁၀၀၀ က်ပ္ႏႈန္းနဲ႕ ငွားရမ္း တင္ေဆာင္ခဲ႔ရပါတယ္။
အစကေတာ့ ပစၥည္းေတြတင္ထားတဲ့ သဗၺာန္ ၉ စီးစလံုး အတူတူသြားၿပီး ရြာေတြမွာ ပစၥည္းျပန္ဖို႕ စီစဥ္ခဲ႔ေပမယ့္္လည္း ရာသီဥတုအေျခအေနအရ (၁) ရြာစီတင္... သဗၺာန္ ၃ စီး စီခြဲၿပီး ျပန္ခဲ႔လိုက္ပါတယ္။ ေအာက္ရံုေက်းရြာ သဗၺာန္ (၃) စီး ကိုး ပစၥည္းမ်ား အရင္တင္ေဆာင္ၿပီး ေန႕လည္ ၁း၃၀ အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္။ စက္ဆန္းေက်းရြာ သဗၺာန္ (၃) စီးက ေန႕လည္ ၂း၁၅ အခ်ိန္၊ ေအးရြာ သဗၺာန္ (၃) စီး ကေတာ႔ ေန႕လည္ ၃း၁၀ အခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ႔ပါတယ္။ ကင္မရာမွာ ေအးရြာ သဗၺာန္နဲ႕ လုိက္ပါခဲ႔သြားတဲ့ အဖြဲ႕၀င္မွာ ပါသြားလို႕ က်န္ စက္ဆန္းႏွင္႔ ေအာက္ရံုေက်းရြာမ်ားမွာ ပစၥည္းတင္တဲ့ပံုမ်ား ရိုက္ခြင့္မရခဲ႔႔ပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ အခုေျပာခ်င္တာကေတာ႔ အခုလုိ ကြၽန္ေတာ္တ္ုိ႔အဖြဲ႔ရဲ႕ အိမ္သာေဆာက္လုပ္ေပးေနတဲ႔ ရြာေတြထဲက စက္ဆန္းရြာေလး အေၾကာင္းပါ။ အခုဆို စက္ဆန္းေက်းရြာေလးက ေအာင္မဂၤလာဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္း အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေျမလြတ္တစ္ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕မွွ လွဴဒါန္းထားတဲ့ ယင္လံုအိမ္သာ (၄) လံုးတြဲဟာ ဆုိရင္ ထည္ထည္၀ါ၀ါ ခုိင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔ နဲ႔ ေဆာက္လုပ္ျပီးစီးခဲ႔ပါၿပီ။ ၂၀၀၈ ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔ မနက္( ၁၁း ၄၅ ) နာရီမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲ ေရစက္ခ် လွဴဒါန္းျပီးစီးခဲ႔႔ပါျပီ။
အခုေျပာမွာက စက္ဆန္းရြာတစ္ရြာထဲက အေၾကာင္းပါ။ အမ်ားသံုးဆိုၿပီး အိမ္သာေတြကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြထဲမွာပဲ ဘာလို႔ေဆာက္တာလဲဆိုျပီး အျပစ္ေတာ့ မတင္ၾကပါနဲ႔ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆာက္တဲ့အိမ္သာေတြက အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္းခံတယ္။ အခိုင္အမာ ေဆာက္တဲ့အတြက္ ေနရာအခက္အခဲ၊ ေရရွည္ ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္မႈ ရွိမရွိ ဒါေတြအားလံုး ေလ့လာျပီးမွ ေဆာက္ရတာပါ။ ဒါေတြကို ေနာက္မွ ဆက္ရွင္းပါ့မယ္။
အဲဒါနဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ျပီး မွတ္တမ္းယူျပီး အဲဒီ့ရြာမွာ အိမ္သာေဆာက္ဖို႔အတြက္ ရ.ယ.က ဥကၠဌ ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရျပန္တယ္။ ညေန ၄ နာရီထိုးေတာ့ စက္ဆန္း ရ.ယ.က ဥကၠဌနဲ႕ ေတြ႕ပါတယ္။ ဥကၠဌက သူတို႔ရြာအတြက္ အိမ္သာ လိုအပ္တဲ့့အေၾကာင္းနဲ႕ လိုအပ္တဲ့အကူအညီမ်ား ေပးပါမယ္... ဆုိၿပီး အိမ္သာ ေဆာက္လုပ္ႏိုင္မယ့္ စာသင္ေက်ာင္းအေနာက္က ေနရာကို လိုက္လံျပသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုတာနဲ႕ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းယူၿပီး ည ၆ နာရီမွာ ရြာကေန ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒ့ီလိုနဲ႔ စက္ဆန္းရြာေလးကို ေရာက္ေတာ့ ေရက စက်ေနျပီေလ။ ကမ္းနဲ႔ေရစပ္နဲ႔က ေရက်ခ်ိန္ဆို ေပ ၁၀၀ ေလာက္ ေ၀းတယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ ေရမက်ခင္ေလး ပစၥည္းေတြ ကမ္းေပၚျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္ ရြာသားေတြကို လိုက္ေခၚျပီး ခိုင္းရတယ္။ အကူအညီလိုရင္သာ ေျပာၾကလို႔သာ ေျပာတာ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ပိုက္ဆံမေပးရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မႏိုင္လို႔ေပါ့။ ေက်ာက္ေခြေတြက အေလးၾကီးဗ်။ အဲဒါနဲ႔ ရြာသြားေတြကို လက္ဘက္ရည္ဖိုး ေပးမယ္ဆိုျပီး ကူညီခိုင္းရေတာ့တာေပါ့။ အလုပ္ျပီးဖို႔က အေရးၾကီးေနျပီေလ၊ အဲဒီအခ်ိန္ ဥကၠဌ ဆိုတဲ႔လူလည္း ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းကို မသိဘူး။ ရြာသားေတြကလည္း သူတို႔ရြာအတြက္ လာလုပ္ေပးေနတာဆိုျပီး ပစၥည္းေတြကို မပ်က္စီးေအာင္ ကိုင္တြယ္လိမ္႔မယ္လို႔ေတာ႔ မထင္နဲ႔ဗ်ိဳ႕။ ေဘးကေန ျဖည္းျဖည္းမ၊ ျဖည္းျဖည္းခ် ဆိုျပီး လိုက္ေျပာေပးေနရေသးတယ္။ ကမ္းေပၚကို ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုးေရာက္မွ ဥကၠဌၾကီးက ေရာက္လာပါေလေရာ။ ေျပာပါတယ္ အဆင္ေျပလားတဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္... ဟုတ္္ကဲ့လိုိ႔။ အားလံုး ျပီးသြားျပီေလ။ အဲဒီမွတ္တမ္းေတြ ကို ဓါတ္ပံုုရုိက္ခဲ႔ခ်င္ေပမယ္႔ ကင္မရာက ေအးရြာမွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ မရုိက္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။
အဲဒါေတြ အားလံုးဟာ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႕မွာ ေရအိမ္ေဆာက္ဖုိ႔အတြက္ အဂၤေတက်င္းေခြေတြကို အရင္ဦးဆံုးခ်ခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ထဲက တစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္ေတြပါ၊ အခက္အခဲေတြအားလံုးထဲမွာ အဆုိးဆံုးကေတာ႔ လူေတြရဲ႔ အတၱေတြကို လုိက္ေခ်ဖ်က္ျပီး လုပ္ငန္းအျမန္ဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတြးရ ေျပာရ ဆုိရတဲ႔အလုပ္က စိတ္ေရာလူေရာ ေတာ္ေတာ္ကို ပင္ပန္းခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒိေန႔ကဆုိရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕တစ္ဖြဲ႔လံုး... တစ္ဖြဲ႔လံုးလုိ႔သာေျပာရတာပါ တကယ္ေတာ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သံဳးေယာက္ထည္းပါ။ သံုးေယာက္တည္းဆုိေတာ႔ တစ္ရြာမွာ တစ္ေယာက္စီ လုိက္သြားရၾကတဲ့အခါ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ တုိင္ပင္ဖုိ႔ လူမရွိတဲ႔အျပင္ ထမင္းစားဖုိ႔ အေပ့ါအပါး ဆီးသြားဖု႔ိေတာင္ ေမ႔ေနခဲ႔ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒုကၡေတြက အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာထဲထည္႔ေရးဖုိ႔ေလာက္ေတာင္ အဆင္႔မရွိခဲ႔ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႔က သေဘာထားခဲ႔ၾကျပီး လုပ္ငန္းၿပီးေျမာက္ဖုိ႔အတြက္သာ ရည္ရြယ္ၿပီး အခက္အခဲေတြကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္။
ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔မွာေတာ႔ စက္ဆန္းရြာေလးကို က်န္တဲ႔ သစ္၊သြပ္၊ သံအတိုအစ ပစၥည္းေတြခ်ဖို႔ကို မနက္ ၆ နာရီခြဲ ေလာက္ကတည္းက အိပ္ယာကထျပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သုံးေယာက္ ကႏၷားေစ်းကုိ သုတ္ေျခတင္ခဲ႔ရပါေသးတယ္။ ကႏၷားေစ်းကုိ ေရာက္ေတာ႔ သစ္ဆိုင္ကိုု အရင္သြားခဲ႔ပါတယ္။ သစ္ဆုိင္ေရာက္ေတာ႔ ၆ နာရီ ၄၅ မိနစ္။ အေစာၾကီးရွိေသးတယ္တဲ႔ ေျဖးေျဖးေပါ့ မုန္႔စားျပီးမွ သြားပါလားတဲ႔ သစ္ဆုိင္က ဆိုင္ရွင္မမက ေျပာပါတယ္၊။ မုန္႔စားဖုိ႔ထက္ သစ္ေတြ ဟုိဘက္ကမ္း ေရာက္ဖုိ႔အေရးၾကီးပါတယ္လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္သာအတြက္ လိုအပ္တဲ့ သစ္ေတြကို ေပတုိင္းၾကပါတယ္။
ဆုိးခ်င္တဲ႔ကံက အဲဒီမွာ စေတြ႔ေတာ႔တာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရြာသံုးရြာအတြက္ ၀ယ္တဲ႔သစ္ေတြထဲမွာ စက္ဆန္းအတြက္ ၀ယ္တဲ႔သစ္ေတြထဲက သစ္အခ်ိဳ႕ေတြက ေပလုိေနခဲ႔တယ္ေလ။ လိုသေလာက္ သစ္က မရိွဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒိေတာ႔ သစ္က တစ္ေခါက္ထဲနဲ႔ မေရာက္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္လဲ က်န္တဲ႔သစ္ေတြ ဘယ္ေန႔ေလာက္ရမလဲ။ ရွိတာပဲ အရင္ခ်ထားေတာ႔မယ္ ဆုိျပီး ရတဲ႔သစ္ေတြကို ကမန္းကတန္း လွည္းနဲ႔တင္ ဆိပ္ကမ္းကိုခ်ဖို႔ စီစဥ္ခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလို စီစဥ္ခ်ိန္မွာပဲ က်န္တဲ႔ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ဖို႔ ကႏၷားေစ်း ကိုေအးကိုျမင္႔ ဆိုင္ကုိ ေျပးခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ လိုအပ္တဲ႔ပစၥည္းေတြကို ရြာသံုးရြာစာ မွာထားခဲ့ျပီး ဆိပ္ကမ္းကိုခ်ေပးဖို႔ ေျပာထားခဲ႔ရပါတယ္။ ဆိပ္ကမ္းဆိုတာ ကႏၷားေစ်းက ေက်ာက္တံတားဆိပ္ကမ္းကို ေျပာတာပါ။ ကိုေအးကုိျမင္႔ထံ မွာျပီးတဲ့ေနာက္ ဆိပ္ကမ္းက အလုပ္သမားေတြကို ပစၥည္းခ်ဖို႔ သြားေျပာရပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြကလည္း ေကာင္းပါတယ္။ အားလံုးကုိ ငါးေသာင္း ပုတ္ျပတ္တဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျပာပါတယ္။ မတန္ဘူး သံုးေသာင္း ရရင္ တင္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။၊ အဲဒီေတာ႔ နဲနဲပိုေပးပါတဲ႔၊ ပိုေပးဖို႕ မတတ္ႏိုင္ဘူး... တင္ေနၾက ဒီေစ်းပဲလို႔ ေရႊရတာေပါ႔။၊ အဲဒါနဲ႔ အဆင္ေျပသြားတယ္။
ဒါေပမယ္႔ အဆင္မေျပတာတစ္ခုက ကြၽန္ေတာ္တို႔၀ယ္ထားတဲ့ သစ္အပါအ၀င္ အျခားပစၥည္းေတြက အရမ္းမ်ားေတာ႔ သူတို႔ဆိပ္ကမ္းမွာ ရိွတဲ့ေလွ်ာက္လမ္းကေန တင္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြ အရမ္းမ်ားလုိ႔တဲ႔။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဆိပ္ကမ္းေဘးကေန ခ်ေတာ႔ ရြံေတာ တုိးရေတာ႔တာေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္က မနက္ ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲ ရွိေသးေတာ႔ ေရကလည္း ေရတက္ဖို႔ မရွိေသးဘူးေလ။ ေရတက္ခ်ိန္ ေစာင္႔ရင္လည္း ဟုိဘက္ကမ္းကို မိုးခ်ဳပ္မွေရာက္မွာေလ။ အဲဒါေတြ စီစဥ္ျပီးသြားေတာ႔ သဗၺၺၺာန္က ထံုးစံအတို္င္း ရြာသံုးရြာအတြက္ သံုးစီးငွားရျပန္ေရာ။ တစ္စီးကို ေငြတစ္ေသာင္း ေပးငွားခဲ႔ရပါတယ္။ သဗၺာန္ေတြအားလံုး အဆင္ေျပျပီ ဆုိေတာ႔မွ ပစၥည္းေတြကို ဆိပ္ကမ္းမွာတင္ သံုးရြာစာ မေရာေအာင္ ခြဲျပီး တစ္ရြာစီ တင္ခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလိုတင္တဲ႔အခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ အလွဴရွင္ေတြအတြက္ မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုေတြြ ၾကည္႔ႏိုင္ေအာင္အတြက္ ဓါတ္ပံုရုိက္ဖို႔နဲ႔ ပစၥည္းေတြ တိတိက်က် ေရာက္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကပ္မတ္စစ္ေဆးနိုင္ဖုိ႕အတြက္ ရြံ႕ေတာာ ႏြံေတာထဲမွာ ကြၽဲေတြလို ရုန္းခဲ႔ရပါတယ္။ ရြံေတြထဲမွာ ေနခဲ႔ခ်ိန္ မ်ားလုိ႔လားေတာ႔ မသိဘူး ေျခသည္းေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္းျပီး၊ ယားနာအဖုေလးေတြေတာင္ ေပါက္လုိ႔ လာခဲ႔ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ အဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္က ရြံေတာထဲမွာ သြားလာရင္း ပုလင္းကြဲရွလို႔ ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆး ထုိးေပးခဲ႔ရပါေသးတယ္ဗ်ာ။
ဒီလိုပါပဲ အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္မွာ အခက္အခဲေတာ႔ရွိတာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ ပစၥည္းေတြကို ေသခ်ာတင္ခဲ႔ျပီး တစ္ရြာကို သဗၺၺာန္သံုးစီး ခြဲထြက္ခဲ႔ရာမွာ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပါခဲ႔တဲ႔ စက္ဆန္းရြာ သဗၺာန္ သံုးစီးဟာ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္မွာ ကမ္းကေန စခြာခဲ႔ပါတယ္။ ေန႕လည္ ၂ နာရီေလာက္မွာ စက္ဆန္း တစ္ဘက္ကမ္းကို ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ရ.ယ.က ဥကၠဌကို သြားေခၚျပီး လွည္းစီစဥ္ခိုင္းေတာ႔ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ပဲေပါ႔။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အရြဲ႕တိုက္ျပီး မလုပ္မခ်င္း ေစာင္႔ေနခဲ႔ပါတယ္။ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ လွည္းေရာက္လာတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပဲေပါ႔။ ရြာသားေတြကို လက္ဘက္ရည္ဖိုးေပးျပီး တင္ခိုင္းရပါတယ္။ ညေန ၄ နာရီမွာေတာ႔ သစ္ေတြေရာ အျခားပစၥည္းေတြကိုေရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲ အေရာက္ပို႔ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ျပီးေတာ႔ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကီးထံ ၀င္ျပီး တပည္႔ေတာ္တုိ႔ ပစၥည္းေတြ အပ္ခဲ႔ပါရေစဆိုျပီး ၀င္ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးကလည္း တာ၀န္ယူပါတယ္။ သူ႔ေက်ာင္းက ကပၸိယ ဦးေလးၾကီးကုိ မင္းေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္မလား ဆုိျပီး ေမးေတာ႔ ဦးေလးၾကီးကလည္း တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ ေလာက္ဆုိရင္ေတာ႔ တာ၀န္ယူပါတယ္ ဆိုျပီး ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ပါပဲ... အျမန္ဆံုး ေဆာက္မွာပါ ဆိုျပီး အပ္ခဲ႔ရေတာ႔တာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ရွိတဲ႔ လက္သမားအဖြဲ႕ရဲ႕ အေျခအေနေၾကာင္႔ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႕မွ စျပီးေဆာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ လက္သမားေတြရဲ႕အေၾကာင္း... လက္သမားေတြရဲ႕ ပညာျပပံု... လက္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အခက္အခဲ ျပသနာေလးေတြကိုေတာ႔ ေနာက္မွပဲ ကြၽန္ေတာ္ဆက္ရွင္းျပပါရေစ။။
အဲဒီလို စက္ဆန္းရြာေလးမွာ အိမ္သာ မေဆာက္ခင္ကာလ ၾကားရက္ေတြမွာ က်န္ရွိေနတဲ႔ရြာေတြအတြက္ လုိက္လံုးပမ္းေနခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီ စက္ဆန္းရြာအတြက္ လိုတဲ႔သစ္ေတြကို ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ႔ တစ္ခါထပ္ပို႔ခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီသစ္ေတြပို႔တဲ႔ေန႔ကေတာ႔ သိပ္အခက္အခဲ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ပစၥည္းေတြ နဲသြားတာေၾကာင္႔လည္း ပါပါတယ္။ သဗၺာန္တစ္စီးပဲ သံုးခဲ႔ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႕မွာ စက္ဆန္းရြာအတြက္ အိမ္သာမ်ား စတင္ေဆာက္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ပထမတုန္းကေတာ႔ ရ.ယ.က ဥကၠဌက ေျပာတဲ႔ေနရာက ဘုန္းၾကီးကုဋီေရွ႕မွာ ရွိတဲ႔ ေလွ်ာက္လမ္း ေဘးနားေလးမွာလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေနရာမွာပဲ က်င္းေတြတူး၊ အုတ္ဖိနပ္ေတြခ်၊ ေရခ်ိန္တိုင္းတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို နံနက္ ၇ နာရီေလာက္မွာ စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ႔ပါတယ္။ ေရခ်ိန္တိုင္းတယ္ ဆိုတာက ရြာေတြမွာ ဒီေရတက္တဲ႔အေလ႔အထ ရွိတာေၾကာင္႔ တက္မဲ႔ေရနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္သာအျမင္႔.... ေနာက္ျပီး အုတ္ဖိနပ္ကို က်င္းထဲ ဘယ္ႏွစ္လက္မ ထည္႕ရမလဲဆုိတာကို တြက္ခ်က္ တုိင္းတာျခင္းကို ဆိုလိုတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ယခုုေျပာေနတာက သိသေလာက္ေလး အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာတာပါ။
ဇြန္လ ၁၂ ရက္ေန႕မွာေတာ့ မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီေလာက္ကတည္းက အိမ္သာေဆာက္မယ္႔ေနရာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါၿပီ။ မနက္စာကို အဲဒီစက္ဆန္္းရြာက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာပဲ စားခဲ့ၾကၿပီး လက္သမားအဖြဲ႔ကို ေစာင္႔ခဲ႔ၾကပါတယ္။ လက္သမားအဖြဲ႔က မနက္ ၇ နာရီေလာက္မွ ေရာက္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူတုိ႔လာတာနဲ႔ အိမ္သာေဆာက္မယ္႔ေနရာကို လိုက္ၿပီး ၾကပ္မတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္ျပည္႔ လိုက္လုပ္ေနတာေတာင္မွပဲ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သစ္ေတြထဲက သစ္တခ်ိဳ႕တ၀က္ဟာ ဘယ္သူယူသံုးမွန္း မသိပဲ ေပ်ာက္ဆံုးေနပါေသးတယ္။ အဲဒီကိစၥကို ရ.ယ.ကဥကၠဌကို ေျပာေတာ႔လဲ ဟိုလိုလုိ ဒီလိုလုိပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အေတာ္ကို စိတ္ဓါတ္က်ရပါတယ္။ လူေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ လွဴတဲ႔တန္းတဲ႔ ပစၥည္းေတာင္ စည္းမရွိၾကဘူး။ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔ရြာအတြက္ ဒီေလာက္ အစစအရာရာ လုိက္လုပ္ေပးတာေတာင္မွပဲ ျပန္လည္ကူညီမယ္႔သူ မရွိဘူး။ ဥကၠဌဆုိလည္း စကားေျပာတုိင္ပင္ဖို႔ သြားေခၚတာေတာင္ လာခ်င္သလိုလို မလာခ်င္သလိုလိုနဲ႔။
ကြၽန္ေတာ္တိိုု႔ RAVEN Blood Donor Club အေနနဲ႕ အလွဴရွင္မ်ားရဲ႕ ပံ့ပိုုးကူညီမႈမ်ားနဲ႕အတူ နာဂစ္မုန္တုိင္း ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႕ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ေလေဘးသင္႔ ျပည္သူမ်ားကုိ ထိေရာက္စြာ ကူညီကယ္တင္ႏိုင္ဖို႕ အတြက္ အစဥ္ ၾကိဳးပမ္းလွ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိခ်င္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပးညီ တင္ျပႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ႔ပါက နားလည္ ခြင္႔လႊတ္ ေပးပါလို႕ တစ္ခါတည္း ပန္ၾကားလိုက္ပါရေစ ခင္ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment