တခဏတာ မဟုတ္တဲ့ အလႈ
နားဂစ္(စ္)မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ကုလသမဂၢရဲ႔ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ အခုဆို ျမန္မာျပည္မွာ လူေပါင္း ၂သန္း ေလးသိန္းနီးပါး အိုးအိမ္မဲ့ စား၀တ္ေနေရးမဲ့ အေျခအေနမဲ့ ျဖစ္ေနၾကရပါျပီ။ ဒီေတာ့ ဒီလူသန္းခ်ီျပီးေတာ့ အစားအစာမဲ့ အိမ္မဲ့ ျဖစ္ေနၾကတာဟာ တခဏတာ လႈလိုက္တဲ့ အလႈနဲ႔ သူတို႔ တႏွစ္စာ စားႏိုင္ ေသာက္ႏိုင္ သြားႏိုင္ပါမလား။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္သိရသေလာက္ စကၤာပူမွာဆိုရင္ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တိုက္နဲ႔ အစုအဖြဲ႔မ်ားက ေဒၚလာ တစ္သိန္းေလးေသာင္းသံုးေထာင့္ခုနစ္ရာေလးဆယ့္တစ္က်ပ္နဲ႔ ျပား ၆၀ ေကာက္ခံရရွိခဲ့ျပီး ေဒၚလာ ၉ ေသာင္း ဖိုး ျမန္ျပည္တြင္းမွ ဒုကၡသည္မ်ားအား ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လႈဒါန္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္ေကာင္းမြန္တဲ့ ရလဒ္ပါ။ ဒီ လမ္းျပၾကယ္နဲ႔ အစုအဖြဲ႔မ်ားအျပင္ တျခား တသီးပုဂၢလ ေကာက္ခံေနသူမ်ားနဲ႔ အာအိုင္တီ စကၤာပူ၊ ျမန္မာကလပ္ စသျဖင့္ ရွိၾကပါေသးတယ္။ သူတို႔ေတြတင္မက တကမာၻလံုးကလဲ အလႈေတြ အလႈေတြ ေလယာဥ္နဲ႔ ဆိုက္ဆိုက္ေနတာ ေန႔တိုင္ပါပဲကလား။ ဒီလိုဆိုရင္ျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ တေခါက္လႈရုံနဲ႔ လံုေလာက္ေရာေပါ့ေနာ္လို႔ ေတြးစရာေလးေတြ ျဖစ္လာလို႔ က်ေနာ္ ေတြးမိတာေလးေတြကို ေရးမိလိုက္ပါေတာ့တယ္။
အခု နာဂစ္ဒဏ္ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီေနတာဟာ အန္ဂ်ီအိုေတြ၊ ယူအန္က World Food Program၊ ၾသစေၾတးလ်က World Vision လို အသင္းမ်ိဳးေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက ကူညီသူေတြဟာ အဓိကက်တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီေလာက္ ကယ္ဆယ္ေနတဲ့ ၾကားကေန ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ ၂၅ ရာႏႈန္းေလာက္သာ ေရာက္ေသးတာကို ၾကည့္ရင္ျဖင့္ အခ်ိန္ပိုမိုၾကာျမင့္ေအာင္ လႈရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္ရဲ႔ ေျပာစကားအရ အခုအခ်ိန္မွာ တကမၻာလံုးဟာ ဒုကၡသည္တိုင္းကို ကူညီဖို႔ အေလးစိုက္ရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အာဆီယံ ဦးေဆာင္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီေတြဟာ ျမန္မာျပည္ထဲကို ျဖည္းညွင္းစြာ စိမ့္၀င္ေတာ့မွာ ျဖစ္ေပမဲ့ အခုေလာေလာဆယ္ ဒုကၡသည္ေတြဟာ တေန႔ျပီးတေန႔ အငတ္ေဘးကို ဘယ္လို ေက်ာ္ျဖတ္ရမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားေနရပါတယ္။ ပုတ္ပြေနတဲ့ အေလာင္းေတြ ေရေမ်ာေနတဲ့ အေလာင္းေတြ ဒီလို အေလာင္းေကာင္ေတြကို ရွင္းလင္းဖို႔၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြ ေပါက္လာဖို႔ ဒါေတြဟာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာဦးမွာပါ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကေနျပီး တေခါက္ပဲ အလႈကို ထည့္လိုက္တယ္ဆိုပါစို႔။ က်ေနာ္တို႔ ေပးလိုက္တဲ့ အလႈေတြအကုန္လံုးကို ရန္ကုန္က အန္ဂ်ီအိုေတြက လႈလိုက္ၾကျပီးျပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ အနာဂတ္ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ အလႈေတြ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကည့္ပါ။ အလႈေကာက္ခံသူေတြကို ေမးၾကည့္ပါ။ အလႈေငြ ေကာက္ခံရရွိမႈဟာ တစတစ နည္းပါးလာတာကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္သလို က်ေနာ္တို႔ေတြအေနနဲ႔လဲ ကိုယ့္အပူနဲ႔ ကိုယ္၊ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ ကိုယ္ ရုန္းကန္ေနၾကရင္းနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ ဘ၀ကို ေမ့ေလ်ာ့လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ နာဂစ္ေၾကာင့္ အိုးအိမ္ကလဲမဲ့၊ အဓိက ပင္ရင္းျဖစ္တဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းလဲ မရွိေတာ့တဲ့အခါ ဒီ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ဘာနဲ႔ သြားျပီး စားေသာက္ ေနထိုင္ရပါမလဲ။ သူတို႔ဟာ ျမိဳ႔ေတြနဲ႔ နီးရင္ ျမိဳ႔တက္လာႏိုင္ရင္ေတာင္မွ အလုပ္အကုိင္ ရွားပါးတဲ့ ေနရာေဒသမွာ ဘယ္လို အလုပ္မ်ိဳးနဲ႔ အသက္ေမြးႏိုင္ပါမလဲ။ ျမိဳ႔နဲ႔ မနီးတဲ့ ေက်းလက္ေတြမွာ အိမ္ကလဲ မရွိ၊ မိုးကလဲရြာ၊ ဒုကၡသည္စခန္းဆိုတာမွာ မေနရတဲ့ သူေတြအတြက္ ဘယ္လို ရွင္သန္ၾကပါမလဲ။ အထူးသျဖင့္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္၀န္းက်င္ေလးေတြ ဘယ္လို အသက္ရွင္ပါမလဲ။ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြေတြ ေျပာျပခ်က္အရ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးငယ္ေတြ၊ မိန္းကေလးေတြ ေယာက္်ားေလးေတြ သူတို႔ဟာ ထမင္းေကၽြးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူေခၚေခၚ လိုက္မယ့္ ကေလးေတြပါ။ သူတို႔ေတြရဲ႔ ဘ၀ကို ဘယ္လို ကယ္တင္ၾကမွာလဲ။
နာဂစ္ဟာ အေတာ္ကို ဒုကၡၾကီးပါတယ္။ သူဟာ ဧရာ၀တီတစ္တိုင္းလံုးနီးပါးကို ေမႊေနာက္ခဲ့သူပါ။ လယ္သမားေတြအကုန္ေသ၊ လယ္ကြင္းေတြပ်က္၊ ငါးဖမ္းသူေတြ ေသ၊ ေလွေတြ ပ်က္၊ အဓိကက်တဲ့ အလုပ္အကိုင္ေတြ အကုန္ပ်က္စီးခဲ့ပါတယ္။ က်န္ရစ္ခဲ့သူေတြ အတြက္ တေန႔တာ တေန႔ အသက္ရွင္ေရးဆိုတာ အေရးၾကီးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွ မပံ့ပိုးရင္ ဘယ္သူေတြက ပံ့ပိုးမွာလဲ။ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ တရုတ္ေတြကေတာင္ တရုတ္ျပည္မၾကီးကို အေလးထား အလႈေတြ ေပးေနတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြကေရာ ဘာေတြ ေတြးေနၾကမွာလဲ။
က်န္ရစ္တဲ့ ဒုကၡသည္အားလံုးကို က်ေနာ္တို႔ ကယ္ဆယ္ႏိုင္ရပါမယ္။ သူတို႔ကို ကယ္ဆယ္ျပီးရင္ ေနရာခ်ထားရပါမယ္။ ေနာက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းေတြ ဖန္တီးေပးရပါဦးမယ္။ ဒါေတြအကုန္လံုး က်ေနာ္တုိ႔ခ်ည္း မတတ္ႏိုင္ပါ။ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီ လုိပါတယ္။ အစိုးရရဲ႔ ဖန္တီးေပးမႈေတြ လုိပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ ကယ္ဆယ္ေရးကိုေတာင္ ျပီးဆံုးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ မျပီးခင္ အလႈေငြေတြ ျပတ္သြားမွာ စိုးရိမ္ပါတယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ ျပီးေတာ့ေကာ အလႈေတြ ရပ္လိုက္မွာလား။ ဒါဆို ေနရာခ်ထားေရးအတြက္ အန္ဂ်ီအိုေတြေဆာက္ေပးမဲ့ အိမ္ရာ အကူအညီေတြအတြက္ အလႈေတြ လိုပါတယ္။ ကယ္ဆယ္ျပီးတာနဲ႔ ဒီဒုကၡသည္ေတြကို မၾကည့္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ သူတို႔ကို မကယ္ဆယ္ဘဲ ပစ္ထားလိုက္တာကမွ ေတာ္ကာၾကပါဦးမယ္။ ကယ္ဆယ္ျပီးတာနဲ႔ သူတို႔ကို ထမင္း တနပ္ေလာက္ ေကၽြးႏိုင္တယ္ပဲထား၊ ဒုကၡသည္ေတြမွာ အနာဂတ္ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြအတြက္ ထမင္း၀တယ္ပဲထား။ သူတို႔အတြက္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဆိုတာ မရွိရင္ သူတို႔ ေတာင္းစားရမွာပါပဲ။ ဒီလို ေတာင္းစားတာေတာင္မွ မေတာင္းစားခိုင္းရင္ေတာ့ အေတာ့္ကို မသိသား ဆိုးရြားတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မျပီးျပတ္ေသးတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးေတြအတြက္၊ ကယ္ဆယ္ျပီးတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ တေန႔ျပီး တေန႔ ဒုကၡေတြအတြက္၊ ကယ္ဆယ္ျပီးတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ ေနထိုင္စရာေတြအတြက္၊ ဒုကၡသည္ေတြ မွီခုိေနရတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ျပဳျပင္ေရးအတြက္၊ ေနာက္ဆံုး ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ဖန္တီးေရးေတြအတြက္ လေပါင္းမ်ားစြာ က်ေနာ္တို႔ အလႈေတြ မျပတ္လိုေနပါဦးမယ္။ ဒီအလႈေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာကေန ရရွိတဲ့ အလႈေတြနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြဆိုတာ အလႈေတာင္မွ တာရွည္ခံေအာင္ လႈႏိုင္တဲ့အလႈမ်ိဳးအျဖစ္ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္ရပါမယ္။ တခဏတာ လႈျပီး ေမ့သြားတာထက္ လအေတာ္ၾကာ အလႈေငြေတြထည့္ျပီး တစ္ဘ၀စာ ကုိယ့္အလႈကို မွတ္မိသြားမယ့္အျဖစ္မ်ိဳး၊ တစ္ဘ၀စာ ၾကည္ႏူးရမယ့္ အလႈမ်ိဳးအတြက္ စဥ္းစားၾကပါလို႔ ေျပာလိုပါတယ္။
ဒီလို လအေတာ္ၾကာ လႈရမယ့္အလႈမ်ိဳးဟာ အေတာ္ စည္းကမ္းရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ အလႈရွင္အေနနဲ႔ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ေငြပမာဏကို လစဥ္ လႈဖို႔ မပ်က္ကြက္ရပါဘူး။ လစဥ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေနာက္ဆံုး ဒုကၡသည္ေတြ ကုိယ့္အလႈကို မလိုအပ္ေတာ့တဲ့အထိ တနည္းအားျဖင့္ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနအထိ လႈဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလစဥ္ဟာ တသက္လံုး မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၁ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကာေကာင္း ၾကာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္လႈရမယ့္ေငြဟာ ကို္ယ္ လတိုင္း လႈႏိုင္မယ့္ ေငြမ်ိဳးျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လႈဖို႔ မပ်က္ကြက္ဖို႔ ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က တလကို ေဒၚလာ ၁၀ လႈတယ္ဆိုရင္ ဒုကၡသည္တေယာက္ဟာ အဲဒီလအတြက္ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မယ္လို႔ မွတ္ယူထားေစခ်င္ပါတယ္။
ထို႔အတူ အလႈလက္ခံသူမ်ားဘက္ကလဲ လၾကာလာတဲ့နဲ႔အမွ် ေပါ့ေလ်ာ့လာတာမ်ိဳး၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေလ်ာ့နည္းလာတာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါ။ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အျဖစ္မခံႏိုင္ပါ။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အလႈလက္ခံသူမ်ားအေနနဲ႔ ျပႆနာဆိုတာေလးေတြ ရွိလာတတ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြဟာ အလႈရွင္ေတြကို စိတ္ပ်က္ေစသလို ဒုကၡသည္ေတြကို ပိုျပီး ဒုကၡေရာက္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္လာသမွ်ကို ေအးခ်မ္းစြာ တည္ျငိမ္စြာ ေျဖရွင္းသင့္ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ အလႈလက္ခံသူေတြကေန အန္ဂ်ီအိုေတြကို ေပးတဲ့အခါ အန္ဂ်ီအိုေတြအေနနဲ႔လဲ ရတဲ့ ရန္ပံုေငြေတြကို စနစ္တက်နဲ႔ လႈဒါန္းရပါမယ္။ ျပီးျပီးေရာ ဆိုျပီး မလုပ္ဘဲ အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာတာနဲ႔အမွ် ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ မျဖစ္လာဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။
ဒီေတာ့ အလႈေကာက္ခံရာမွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိႏိုင္ပါတယ္။ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီး တလ ဘယ္ေလာက္ စုမယ္၊ ျပီးရင္ ဘယ္မွာ အလႈထည့္မယ္ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ရပါမယ္။ တကယ္လို႔ ျမန္မာျပည္က အန္ဂ်ီအိုေတြနဲ႔ နီးစပ္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္အန္ဂ်ီအိုကို တိုက္ရိုက္လႈမယ္။ အဲဒီ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ အန္ဂ်ီအိုကိုပဲ လစဥ္လႈမွာလား။ အန္ဂ်ီအိုေတြကို ေရြးျပီး တလ အန္ဂ်ီအိုတခု ေျပာင္းျပီး လႈမွာလား ဆံုးျဖတ္ရပါမယ္။ အလႈရွင္ေတြဘက္ကေကာ အန္ဂ်ီအိုေတြဘက္ကပါ အလႈေငြေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး maximize လုပ္ရပါမယ္။ ဒီေတာ့ ဆံုးျဖတ္ၾကပါ။ ကိုယ့္နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေစ၊ မိသားစုအခ်င္းခ်င္းပဲျဖစ္ေစ တလကို ဘယ္ေလာက္ လႈမယ္ဟဲ့လို႔ ရည္မွန္းျပီး ကိုယ္ သန္ရာ သန္ရာ တကယ္ အလႈျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အလႈခံဌာနမ်ိဳး၊ အန္ဂ်ီအိုမ်ိဳးကို လႈဒါန္းၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းအၾကံေပးရင္း ျမန္မာျပည္အတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား လိႈိက္လိႈက္လွဲလွဲ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ကေဒါင္းညင္သာေမ ၂၆၊ ၂၀၀၈
